Als introductie van mijzelf en mijn bedrijf, Just Budget en Advies, wil ik graag mijn eerste artikel beginnen met een voorbeeld van een goed streven. Bij Just Budget en Advies bieden wij ondersteuning bij de organisatie van zorg voor mensen in Nederland.
Dit is een uitdagende rol, vooral omdat de zorg steeds omslachtiger wordt door de goede voornemens van de overheden en de 1.600 plus organisaties en instanties die hier deel van uitmaken. Toch gaan wij graag de uitdaging aan, en ondersteunen wij bij het vinden van zorg.
Wij zijn gespecialiseerd in zorg met een persoonsgebonden budget en zorg in natura, en lichten in de artikelen op onze site de zaken hierover toe.
Als eerst dus:
Een goed streven
Vaak wordt er gezegd dat Nederland een bureaucratisch land is. Nu reikt mijn ervaring met bureaucratie niet veel verder dan Nederland dus laat ik die uitspraak voor een ander. Ik heb wel ervaring met de regelgeving in Nederland. Zelf ben ik een liefhebber van regelgeving (Ik heb een achtergrond in sociaal juridische dienstverlening) en vind ik het een uitdaging mijn weg te vinden in de wirwar van regels in Nederland. Toch loop ik in mijn werk te vaak op tegen de goed bedoelde muren op van de hokjesgeest mentaliteit.
Regelgeving is naar mijn mening bedoeld om structuur en gelijke rechten te scheppen in een land. Echter in het huidige zorgsysteem lijkt het soms meer op het bewaken van de eigen regels binnen de kaders die gesteld zijn.
Sinds 2015 is er in het kader van bezuiniging een nieuwe verdeling van de zorgloketten doorgevoerd. Zoals u waarschijnlijk wel weet is een groot deel van de voorheen AWBZ overgedragen naar de gemeentes en de zorgverzekeraars.
Het streven hierbij was om de zorg dichter bij de mensen te brengen om het voor alle inwoners mogelijk te maken voldoende deel te nemen aan de maatschappij (participatiesamenleving).
De keuze om dit vorm te geven viel hierbij op de gemeentes. Want zij staan namelijk dicht bij hun inwoners en kennen de mensen in hun woonplaats. Door de grotere gemeentes op te delen in sociale wijkteams komt de gemeente nog dichter bij de mensen. Iedere zorgbehoevende inwoner kan door deze indeling zijn eigen aanspreekpersoon krijgen. Zoals gezegd een goed streven.
In vele gevallen en gemeentes wordt dit streven ook waar gemaakt. De vaste medewerkers van de sociale teams kennen de mensen in hun wijk inmiddels aardig goed. Helaas gaat het ook in vele gevallen niet volgens streven.
Mijn ervaring leert dat gemeente medewerkers (die allemaal goed bedoeld hun werk doen) een zeer duidelijke boodschap hebben meegekregen. De boodschap om de grenzen van het toegekende budget (er is bij de overgang naar de gemeentes gepoogd zeker 40% te bezuinigen) goed te bewaken. Inmiddels is het al meerdere malen en bij meerdere gemeentes voorgekomen, dat een cliënt van mij bij een aanvraag bij de gemeente wordt afgewezen. Dit zou zijn omdat een aanvraag bij een ander zorgloket (de WLZ of de Zorgverzekeraar) nog loopt. Daarbij wordt aangegeven dat er op dat moment nog geen zorg wordt toegekend. Omdat ze de beslissing van het de zorg aanvraag bij het andere loket nog willen afwachten.
Dit lijkt aardig op het gezegde “van het kastje naar de muur verwezen worden”. En laat dat nu net de negatieve indruk zijn van een bureaucratische maatschappij.
Mijn oproep aan de regering:
Maak het huidige zorgsysteem geen bureaucratisch systeem!
Maak het geen systeem waarbij mensen met een terechte zorgvraag alsnog de nodige zorg mislopen door hokjesgeest.